We kiezen voor de minder conventionele grensovergang via Los Chiles om Nicaragua binnen te gaan. En hier gaat alles zijn trage gangetje en is lang wachten een deel van het dagelijkse leven. Na een gemiste boot, een stroompanne in het immigratiekantoor en een onophoudelijke regenbui varen we Nicaragua binnen over de Rio Frio, waar schildpadden, apen, krokodillen en allerlei tropische vogels ons welkom heten.
We varen de rivier San Juan af, een afgelegen stukje Nicaragua met een hoop geschiedenis (wat nu het Panama kanaal is zou oorspronkelijk en logischerwijs rio San Juan geweest zijn maar de Amerikaanse politiek besliste anders). El Castillo is normaal gezien een slaperig dorpje waar er niet veel meer te doen valt dan vanuit je schommelstoel over de rivier staren. Maar het is "dia de la patria" dus feest, viswedstrijden en optochten door het enige straatje van El Castillo geblazen. Mooi om te zien maar ons slaaptekort wordt er niet minder op.
Hey Bert en Goele. Tot jullie spreken Tim Van Hoeydonck en Kirsten Bouw. Bert zal wel weten over wie het gaat denk ik. We volgen jullie al een tijdje op de voet. Vooral omdat we op 1 september zelf op onze trip door zo azie zijn vertrokken. We blijven vermoedelijk 6 maanden weg. jullie knappe site heeft het wachten thuis op onze vertrekdatum flink gemakkelijker gemaakt. We vertoeven nu in maleisie en maken aanstalten om indonesie te verkennen. daarna volgen laos en cambodia. zullen julie site daaromtrend nog wel eens raadplegen. bij deze willen we jullie uitnodigen om eens te komen piepen op onze zeer bescheiden blog. timenkirsten.blogspot.com groetjes en nog veel succes
BeantwoordenVerwijderen